Leasing
Użytkowanie czegoś przez określony czas i za określoną opłatą, na podstawie umowy zawartej z przedsiębiorcą będącym właścicielem tego obiektu (Wielki słownik języka polskiego).
Specyficzna forma umowy najmu lub dzierżawy, polegająca na odpłatnym (rozłożonym na raty) przekazaniu w użytkowanie określonego przedmiotu transakcji (Internetowa encyklopedia PWN).
Właścicielem przedmiotu leasingu pozostaje leasingodawca, ale umowa może przewidywać przeniesienie własności na leasingobiorcę. Wyróżnia się: leasing bezpośredni, kiedy producent bez pośredników oddaje swoje wyroby w użytkowanie kontrahentom; leasing pośredni, kiedy producent udostępnia swe wyroby, korzystając z usług albo wyspecjalizowanej firmy zajmującej się leasingiem, albo banku (w Polsce banki mogą realizować funkcje leasingodawcy tylko za pośrednictwem specjalnie powołanych przedsiębiorstw, bądź finansowanych przez banki, bądź których są właścicielami). Ze względu na czas trwania umowy leasingu wyróżnia się: leasing finansowy, kiedy umowy są zawierane na kilka lat i obejmują okres zbliżony do okresu przydatności do eksploatacji przedmiotu leasingu; leasingodawca płaci za dany przedmiot, a włożony przez niego kapitał amortyzuje się w czasie trwania umowy; opłaty leasingu są uiszczane przez leasingobiorcę ratalnie w trakcie trwania umowy; po upływie okresu trwania umowy leasingobiorca staje się właścicielem przedmiotu leasingu; leasing operacyjny, kiedy umowy są zawierane zazwyczaj na 1 rok, czyli na krócej niż wynosi okres przydatności do użytkowania danego przedmiotu, a opłaty z reguły są wyższe; korzyści z leasingu: szybki dostęp do nowych technologii, sfinansowany z obcych środków, bez konieczności skorzystania z kredytu bankowego; pokrywanie kosztów użytkowania z bieżących dochodów, uzyskiwanych dzięki urządzeniom wziętym w leasingu (Internetowa encyklopedia PWN).
Najbardziej powszechnym sposobem podziału umów leasingu jest podział na:
• leasing operacyjny (bieżący) - jest zbliżony do umowy najmu lub dzierżawy. Przedmiot leasingu jest własnością leasingodawcy, który ponosi koszty utrzymania przedmiotu leasingu, jego napraw i ubezpieczenia oraz ma obowiązek płacenia podatków od tej rzeczy. Korzystający (leasingobiorca) używa tego przedmiotu i pobiera pożytki, płacąc za to czynsz leasingowy. Korzystający ma prawo pierwokupu przedmiotu leasingu przed osobami trzecimi. Przeniesienie prawa własności następuje albo na mocy odrębnej umowy sprzedaży poleasingowej, albo na mocy odpowiednio sformułowanej umowy leasingu.
• leasing finansowy (podatkowy) - finansujący przekazuje przedmiot leasingu korzystającemu wraz z prawem do aktywowania go i amortyzowania. Korzystający traktuje ten przedmiot jak własny składnik aktywów trwałych, chociaż prawnie jest to własność finansującego. Po zapłaceniu ostatniej raty kapitałowej finansujący przenosi prawo własności na rzecz korzystającego, o ile umowa leasingu nie przewiduje innych opcji. W sensie prawnym przedmiot leasingu stanowi własność finansującego, a w sensie ekonomicznym korzystającego (Encyklopedia Zarządzania).
⠀ Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/57921/leasing
⠀ Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/leasing;3931094.html
⠀ Encyklopedia Zarządzania. Retrieved from: https://mfiles.pl/pl/index.php/Leasing