Bezrobocie

Brak pracy zarobkowej dla osób zdolnych do pracy i poszukujących jej (Wielki słownik języka polskiego).
Zjawisko braku pracy zarobkowej dla osób zdolnych do pracy i gotowych do jej podjęcia na typowych warunkach płacowych występujących w gospodarce (Internetowa encyklopedia PWN).
Bezpośrednią przyczyną bezrobocia jest z reguły niewystarczająca liczba wolnych miejsc pracy dla ubiegających się o nie; przyczynami mogą być również: wadliwa organizacja rynku pracy, brak odpowiednich kwalifikacji bezrobotnych, trudności mieszkaniowe uniemożliwiające przesuwanie nadwyżek siły roboczej do ośrodków wykazujących jej niedobór, oferowanie zbyt niskich stawek płac (np. w porównaniu z zasiłkiem dla bezrobotnych). Na wielkość bezrobocia wpływają wahania koniunktury (cykl koniunkturalny), sezonowe wahania poziomu zatrudnienia, wprowadzanie osiągnięć techniki do procesów produkcyjnych (automatyzacja), stopień wykorzystania zasobów siły roboczej w rolnictwie (przeludnienie agrarne); w największych rozmiarach bezrobocie występuje w okresach kryzysów ekonomicznych; w okresie wielkiego kryzysu gospodarczego (1929–33) bezrobotni stanowili (w 1933): w USA 24,9% ogółu zatrudnionych i poszukujących pracy, w Wielkiej Brytanii — 19,5%, w Niemczech — 28%, w Austrii — 29%, w Czechosłowacji — 16,9%. W Polsce w latach 30. bezrobotni stanowili ponad 20% ogółu pracowników najemnych zatrudnionych poza rolnictwem (1933 — ok. 40% ogółu zatrudnionych); trudności na rynku pracy najbardziej odczuwała młodzież, co roku brakowało miejsc pracy dla ok. 300 tysięcy młodych ludzi (Internetowa encyklopedia PWN).
Rodzaje bezrobocia:
• bezrobocie frykcyjne (przejściowe), tworzą je osoby zmieniające w danym momencie pracę, osoby wchodzące na rynek pracy (np. absolwenci szkół), osoby powracające na ten rynek (matki po urlopach wychowawczych). Charakterystyczne dla tego rodzaju bezrobocia są jego krótkotrwałość oraz płynność.
• bezrobocie strukturalne, powstaje ono w wyniku zmian poziomu zatrudnienia w poszczególnych sektorach i gałęziach gospodarki, a bieżącym niedopasowaniem się struktury podaży pracy do tych zmian (kwalifikacje pracowników, przestają być adekwatne do wymagań pracodawców). Cechą charakterystyczną bezrobocia strukturalnego jest jego długookresowość, ponieważ jego likwidacja wymaga zmiany kwalifikacji.
• bezrobocie globalne związane jest z nadwyżką całkowitej podaży siły roboczej nad całkowitym popytem. Ten rodzaj bezrobocia dzieli się jeszcze na dwie grupy. Bezrobocie keynesowskie, ekonomiści twierdzą, iż jest ono skutkiem niedostatecznego popytu na dobra. Bezrobocie klasyczne, jako przyczynę podaję się zbyt wysokie płace oraz niedoskonałe funkcjonowanie rynku pracy,
• bezrobocie przymusowe, pozostawanie bez pracy związane jest z obiektywną sytuacją na rynku pracy (brak miejsc pracy),
• bezrobocie dobrowolne, pozostawanie bez pracy wynika z niezaakceptowania przez bezrobotnych oferowanych na rynku pracy płac,
• bezrobocie cykliczne, pojawiające się na ogół w sytuacji wahań poziomu produkcji wywołanych spadkiem ogólnego poziomu wydatków konsumpcyjnych. Ten rodzaj bezrobocia pojawia się znacznie silniej w branżach produkujących artykuły luksusowe. Szczególną formę bezrobocia cyklicznego stanowią osoby zatrudniane sezonowo w branżach, w których wynika to z corocznego sezonowego wzrostu produkcji w pewnych porach roku (rolnictwo, turystyka),
• bezrobocie jawne, bezrobotni objęci oficjalnymi statystykami,
• bezrobocie ukryte (utajone), obejmuje niewykorzystane zasoby siły roboczej, które nie są zarejestrowane jako bezrobotne (Encyklopedia Zarządzania).

Źródła:

⠀ Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/1262/bezrobocie

⠀ Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/bezrobocie;3876818.html

⠀ Encyklopedia Zarządzania. Retrieved from: https://mfiles.pl/pl/index.php/Bezrobocie