Audytorium

W nauce o komunikowaniu określenie zbiorowości czytelników prasy, słuchaczy radia lub telewidzów używane w dwóch znaczeniach: 1. ogół osób, które przeczytały konkretny artykuł albo konkretne wydanie gazety lub czasopisma albo wysłuchały konkretnej audycji lub obejrzały konkretny program w telewizji; sumy tak rozumianych a. składają się na publiczność danej gazety, danego czasopisma, danej stacji radiowej lub telewizyjnej; 2. ogół czytelników danej gazety, danego czasopisma albo ogół odbiorców danej stacji radiowej lub telewizyjnej, a więc tyle co ich publiczność. (Bartoszcze, R., Bauer, Z., Chudziński, E., DuVall, M., Dziki, S., Fischer, B., ... & Wolny-Zmorzyński, K.).
Audytorium, w modelu tradycyjnym postrzegane jako monolit i w związku z tym posiadające jednakowe możliwości percepcyjne, obecnie jest sfragmentaryzowane, podzielone na wiele nisz, zogniskowanych przede wszystkim wokół określonych treści tematycznych czy „medialnych światów”. W efekcie zróżnicowane światopoglądowo i komunikacyjnie „medialne wspólnoty komunikacyjne. (Rutkowski, M.).

Źródła:

⠀ Bartoszcze, R., Bauer, Z., Chudziński, E., DuVall, M., Dziki, S., Fischer, B., ... & Wolny-Zmorzyński, K. (2006). Słownik terminologii medialnej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS. Retrieved from: https://docer.pl/doc/xv0s8

⠀ Rutkowski, M. (2016). Medioonomastyka w ramach mediolingwistyki. Prace Językoznawcze, 18(3), 169-178. Retrieved from: https://www.ceeol.com/search/article-detail?id=518304