Styl Funkcjonalny

Styl funkcjonalny może być rozumiany dwojako: (1) tradycyjnie jako społecznie uœwiadamiany, wewnętrznie scalony i funkcjonalnie uwarunkowany zespół œrodków językowych, (2) w orientacji tekstowej jako zespół (sieć) gatunków, uobecniający się w postaci ogólnych wzorców stylowo-funkcjonalnych i bardziej konkretnych wzorców gatunkowych. (Nocoń, J.).
Styl funkcjonalny to twór abstrakcyjny o charakterze systemowym (inaczej quasi-system językowy lub subkod), dlatego w różnych ujęciach typologicznych zastępuje się go terminem język (funkcjonalny). Istotą tak rozumianego stylu funkcjonalnego jest to, że stanowi on zespól nacechowanych stylowo jednostek języka, realizowanych na plaszczyżnie tekstu, które to jednostki zawierają w swoim znaczeniu „ pewien niepojęciowy element natury ekspresywnej bądź funkcjonalnej", zwany barwą stylową, zabarwieniem stylistycznym, wartością stylową czy konotacją (ib.)' (Zimny, R.).

Źródła:

⠀ Nocoń, J. (2016). Styl i stylistyka w kształceniu językowym. Stylistyka, (XXV), 445-456. Retrieved from: https://www.ceeol.com/search/article-detail?id=460790

⠀ Zimny, R. (2014). Styl reklamowy w perspektywie trzech paradygmatów współczesnej stylistyki. Język a Kultura, 24, 165-177. Retrieved from: https://wuwr.pl/jk/article/download/726/699