Chiazm

Krzyżownik, lit. symetryczny układ krzyżowy 2 paralelnych zdań; kolejność części jednego zdania jest odwróceniem kolejności poszczególnych części zdania drugiego (Deszcz pada, wieje wiatr). (Internetowa encyklopedia PWN.).
Chiazm blokuje możność pojęciowego czy treściowego rozwoju poprzez zbliżenie rozumowania o poezji i języku do tautologii: język=poezja, poezja=język. W zamian pozostaje chiazm jako figura retoryczna rozumowania „po kole”. (Arne, M., & Szewczyk-Haake, K.).
Chiazm to odmiana paralelizmu składniowego polegająca na odwróceniu symetrii dwóch całostek składniowych, z których druga powtarza w odwrotnej kolejności porządek syntaktycznych składników pierwszej, zwłaszcza według schematu: podmiot — orzeczenie, orzeczenie — podmiot, np. „Grusza szeleści i szumi kłos”. Chiazm daje się ująć w graficznej postaci jako przecięcie dwóch osi. Pojęcie chiazmu wskazuje na granicę myślaną w sposób absolutny, niezależnie od bytów, które od siebie oddziela czy też odróżnia. (Kwietniewska, M.).

Źródła:

⠀ Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/chiazm;3885174.html

⠀ Arne, M., & Szewczyk-Haake, K. (2009). Hölderlin Heideggera: cezura i chiazm.Retrieved

⠀ Kwietniewska, M. (2016). Maurice Merleau-Ponty: u zarania filozofii różnicy we Francji. Internetowy Magazyn Filozoficzny HYBRIS, (34), 85-98. Retrieved from: http://magazynhybris.com/images/teksty/34/07%20Kwietniewska%20[85-98].pdf