Polisyndeton

Koniunkcja, językozn. konstrukcja składniowa, w której wszystkie związki między członami zdania lub następującymi po sobie zdaniami są wyrażone za pomocą spójników. (Internetowa encyklopedia PWN.)
Gramatyki języków klasycznych ujmują składnię i stylistykę całościowo, dokonując językoznawczej interpretacji figur stylistycznych, takich jak anakolut, elipsa, polisyndeton itp. Językoznawstwo współczesne włącza problematykę składni stylistycznej do analizy dyskursu (Bednarczuk, L.).

Źródła:

⠀ Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/polisyndeton;3959562.html

⠀ Bednarczuk, L. (2021). Koncepcje składniowe naszych mistrzów. ANNALES UNIVERSITATIS PAEDAGOGICAE CRACOVIENSIS. STUDIA LINGUISTICA, (16), 5-10. Retrieved from: https://studialinguistica.up.krakow.pl/article/view/9010