Pułapka Magnetyczna

Urządzenie do utrzymywania plazmy w ograniczonym obszarze za pomocą odpowiednio ukształtowanego pola magnet (Internetowa Encyklopedia PWN).

Stanowi komorę próżniową z układem uzwojeń magnet.; p.m. mogą być typu otwartego (linie pola magnet. nie zamykają się w obszarze komory) i typu zamkniętego. Najprostszymi p.m. otwartymi są p.m. zwierciadlane, w których wytworzone przez zewn. uzwojenia osiowe pole magnet. — silniejsze na obu końcach komory — powoduje zawracanie większości uciekających z plazmy cząstek naładowanych (działa jak zwierciadło magnet.). P.m. zamkniętymi są układy toroidalne, np. typów stellarator i tokamak; cechuje je brak możliwości ucieczki cząstek naładowanych wzdłuż linii sił pola magnet.; straty cząstek i zmniejszenie czasu życia plazmy występują na skutek dyfuzji cząstek. Otrzymywane gęstości plazmy: w pułapkach magnetycznych otwartych 10^8–10^12 cząstek/cm3 przez 50–500 ms (większą gęstość otrzymano przez krótszy czas), zaś w pułapkach magnetycznych zamkniętych 10^12–10^14 cząstek/cm3 przez czas do ok. 2 s (Internetowa Encyklopedia PWN).

Źródła:

Internetowa Encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/pulapka-magnetyczna;3964500.html