Termodynamika
Dział fizyki obejmujący badanie zjawisk cieplnych, zachodzących w układach makroskopowych (Internetowa Encyklopedia PWN).
Ze względu na metodę ujmowania zjawisk fiz. dzieli się termodynamikę na fenomenologiczną i statystyczną. T. fenomenologiczna nie uwzględnia faktu, że ciała tworzące układy termodynamiczne są zbudowane z mikrocząstek (atomów, cząsteczek, jonów); opiera się na założeniu ciągłości zjawisk zachodzących we wnętrzu makroskopowych układów i opisuje układy za pomocą ich właściwości fiz., wyznaczanych metodami doświadczalnymi; jej podstawę stanowią zasady termodynamiki, które są uogólnieniem wyników bardzo dużej liczby badań nad makroskopowymi właściwościami ciał. T. statystyczna zajmuje się układami makroskopowymi, traktowanymi jako zbiory dużej liczby mikrocząstek (fizyka statystyczna); to podejście pozwala na wyznaczanie parametrów układów makroskopowych metodami rachunkowymi na podstawie właściwości atomów i cząsteczek tworzących układ (Internetowa Encyklopedia PWN).
Sformułowanie I i II zasady termodynamiki (2. poł. XIX w.) dało pocz. termodynamice klas., uzupełnionej 1906 postulatem, określającym zachowanie się ciał w temperaturze bliskiej temp. zera bezwzględnego, zw. III zasadą termodynamiki. Prace L. Onsangera (1931) zapoczątkowały rozwój termodynamiki procesów nieodwracalnych. Pod koniec XIX w. zaczęła się rozwijać termodynamika statystyczna. Pierwsze teorie statyst. opierały się na założeniu, że dobrze znane prawa klas. mechaniki układu punktów materialnych stosują się również do cząsteczek i atomów. Z praw tych otrzymano metodami statyst. wiele wniosków, na ogół poprawnie opisujących właściwości substancji rzeczywistych. Jednak dopiero zastosowanie mechaniki kwantowej i kwantowej teorii statyst. do opisu zachowania się cząstek mikroskopowych doprowadziło do stworzenia pełnej termodynamiki statyst. gazów, ciał stałych i cieczy (Internetowa Encyklopedia PWN).
Internetowa Encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/termodynamika;3986684.html