Satelita
Obiekt umieszczony przez ludzi na orbicie, realizujący określone zadania i przekazujący na Ziemię sygnały (Wielki słownik języka polskiego).
Satelity telekomunikacyjne są stosowane w radiokomunikacji porozumiewawczej (radiokomunikacja), rozsiewczej (telewizja, radiofonia) i zbiorczej (np. w monitoringu środowiska). Aparaturę satelitów telekomunikacyjnych stanowią anteny odbiorcze i nadawcze lub nadawczo-odbiorcze oraz urządzenia retransmisyjne, w których skład wchodzą głównie układy przetwarzania i wzmacniania sygnałów (transponder). Źródłem energii satelitów telekomunikacyjnych są baterie słoneczne i akumulatory (Internetowa Encyklopedia PWN).
Współczesne satelity telekomunikacyjne są umieszczane głównie na orbicie geostacjonarnej GEO (satelita sztuczny); zalicza się do nich satelity telekomunikacyjne systemów: Eutelsat, Inmarsat, Intelsat, Astra. Anteny geostacjonarnego satelity telekomunikacyjnego mogą obsługiwać obszary o różnym kształcie i powierzchni, np. wybrane kontynenty czy kraje, z wyjątkiem obszarów okołobiegunowych (maksymalny obszar obsługiwany wynosi ok. 1/3 powierzchni globu). Od lat 70. XX w. występuje tendencja zmniejszania wielkości obszarów obsługiwanych przy jednoczesnym zwiększeniu ich liczby (w celu uzyskania dużego, np. globalnego zasięgu systemu). Transmisja sygnałów między obszarami obsługiwanymi przez różne satelity telekomunikacyjne może odbywać się dzięki łączom międzysatelitarnym. Do zalet satelitów telekomunikacyjnych geostacjonarnych zalicza się: możliwość całodobowego obsługiwania wybranego rejonu globu za pomocą 3 satelitów geostacjonarnych, uproszczona konstrukcja anten naziemnych (w przypadku małych anten nie trzeba stosować układów śledzenia satelity), stabilne warunki retransmisji (Internetowa Encyklopedia PWN).
Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/10242/satelita/5116877/sztuczny-obiekt
Internetowa Encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/satelita-telekomunikacyjny;3972570.html