Strumień

Jedna z wielkości charakteryzujących pole fiz.: ogólnie — stosunek danej wielkości fiz. przepływającej przez określoną powierzchnię do czasu (Internetowa Encyklopedia PWN).

1) Strumień objętości (masy) jest równy objętości (masie) płynu (cieczy, gazu) przepływającego w jednostce czasu przez powierzchnię S (np. przekrój poprzeczny przewodu): Q = vS w m3/s lub G = ρvS w kg/s, gdzie v — średnia prędkość przepływu, ρ — gęstość płynu. Wielkości te są też nazywane natężeniem przepływu lub wydatkiem. 2) Strumień magnetyczny, Φ, strumień wektora pola magnet. lub indukcji magnet. przez dowolną powierzchnię; strumień indukcji magnet. przez powierzchnię zamkniętą równa się zeru; jednostką w układzie SI strumienia magnet. jest weber (Wb); skojarzony strumień magnet. — w elektrotechnice całkowity strumień magnet. objęty przez zamknięty obwód prądu elektrycznego. 3) Strumień elektryczny, ψ, strumień wektora pola elektr. lub indukcji elektr. przez daną powierzchnię; strumień indukcji elektr. przez zamkniętą powierzchnię otaczającą ładunek elektr. Q równa się temu ładunkowi. 4) Strumień świetlny, wielkość określona w fotometrii wizualnej jako ta część mocy promieniowania przechodzącej przez daną powierzchnię, którą rejestruje oko (oko jest odbiornikiem selektywnym różnie reagującym na światło o różnej długości fali); strumień świetlny przez powierzchnię zamkniętą, otaczającą punktowe źródło światła, czyli całkowity strumień świetlny (zw. też mocą świetlną źródła) Φc = 4πI, gdzie I — światłość danego źródła; jednostką strumienia świetlnego jest lumen (lm); odpowiednikiem strumienia świetlnego w fotometrii fiz. jest strumień energii promieniowania mierzony w watach (Internetowa Encyklopedia PWN).
Dżet to wąski strumień szybko poruszających się cząstek. W astronomii spontaniczne formowanie się dż. obserwuje się w pobliżu wielu obiektów astr., takich jak gwiazdy neutronowe, mikrokwazary, układy kataklizmiczne, mgławice planetarne, młode obiekty gwiazdowe i w aktywnych galaktykach, a w szczególności radiogalaktykach; niektóre dż. osiągają prędkości niewiele mniejsze od prędkości światła, a ich rozmiary często wielokrotnie przekraczają rozmiary obiektu macierzystego; materia dż. świeci zazwyczaj w zakresie radiowym, ale w wielu obiektach świecenie dż. obserwuje się także w zakresie opt., rentgenowskim, a nawet gamma; promieniowanie to powstaje w wyniku emisji synchrotronowej (promieniowanie synchrotronowe) i zjawiska Comptona; istotną rolę w formowaniu się dż. odgrywa pole magnetyczne. W fizyce wysokich energii dż. oznacza wiązkę cząstek elementarnych powstającą w akceleratorach w wyniku zderzenia cząstek przyspieszonych do bardzo wysokich energii (Internetowa Encyklopedia PWN).

Źródła:

Internetowa Encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/strumien;3980543.html

Internetowa Encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/dzet;3896191.html