Sygnał

Impuls przyjmujący postać jakiejś wielkości fizycznej, przesyłany z nadajnika do odbiornika za pomocą jakiegoś łącza lub fal radiowych (Wielki słownik języka polskiego).

Czynnik będący nośnikiem wiadomości, umożliwiający jej przesyłanie na odległość lub rejestrację (Internetowa Encyklopedia PWN).
Ma zwykle postać umownego znaku (np. rysunku, liter) lub przebiegu wielkości fizycznej, którego co najmniej jeden parametr (np. amplituda, kształt) zależy od przesyłanej nim wiadomości. Rozróżnia się sygnały elektryczne (np. przebieg natężenia prądu elektrycznego lub napięcia elektrycznego), optyczne (natężenia lub długości fali promieniowania świetlnego), akustyczne (ciśnienia akustycznego) i in. W technice przetwarza się na ogół różne sygnały na sygnały elektryczne (a także optyczne) i za ich pośrednictwem przesyła się wiadomości pochodzące od mowy i muzyki (np. w telefonii i radiofonii), tekstu pisanego (teleks, telefaks), danych cyfrowych (w telemetrii, teledacji, teleinformatyce), obrazów ruchomych (w telewizji) i in. Oddziaływanie wiadomości na parametry sygnału odbywa się poprzez procesy modulacji i kodowania. Stosowany w telekomunikacji sygnał elektryczny powstaje w nadajniku (np. na wyjściu mikrofonu) i jest przesyłany kanałem telekomunikacyjnym do odbiornika (np. wejścia słuchawki). O jakości łączności między nadawcą a odbiorcą decydują właściwości kanału telekomunikacyjnego (telekomunikacyjne drogi) i związane z nimi zniekształcenia i zakłócenia sygnału (Internetowa Encyklopedia PWN).
Sygnały dzieli się na sygnały ciągłe — wielkość reprezentująca wiadomość może przyjmować dowolne wartości z ciągłego ich zbioru, i sygnały dyskretne (nieciągłe) (Internetowa Encyklopedia PWN).

Źródła:

Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/19610/sygnal/5132272/telewizyjny

Internetowa Encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/sygnal;3981865.html