Nieciągłość Magnetodynamiczna

Składniki rozproszone, dyspersyjne (czastęczki, czyli molekuły, jony, cząstki itp.) nazywany elementami nieciągłości materii (Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego).ó

Lokalizację defektów w materiałach magnetycznych takich jak pęknięcia czy szczeliny, można wykonać metodą detekcji upływu strumienia magnetycznego. Główną zaletą tej metody jest wysoka skuteczność wykrywania defektów materiałowych, w tym małych pęknięć powierzchniowych oraz możliwość zastosowania nawet na nieregularnych powierzchniach. Metoda wykorzystuje efekt zmiany gęstości strumienia magnetycznego, który występuje gdy pole magnetyczne napotyka obszary nieciągłości materiału, których przenikalność znacznie różni się od otaczającego regionu. Aby wzbudzić pole magnetyczne, można zastosować magnesy trwałe lub źródła prądu przemiennego lub stałego. Chociaż źródła prądu przemiennego są często wygodniejsze i tańsze niż metody oparte o prąd stały, nie można ich łatwo stosować w metalach ze względu na efekt naskórkowy, który wypycha pole magnetyczne z badanej próbki. Metody DC zapewniają większą czułość w wykrywaniu podpowierzchniowych defektów, ale mają też swoje wady, np. rozkład pola na powierzchni magnesu trwałego jest niejednorodny (Jakubas, A.).

Źródła:

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego. Retrieved from: https://sjp.pwn.pl/doroszewski/nieciaglosc;5457516.html

Jakubas, A. (2021). Nieinwazyjne badanie jednorodności struktury kompozytów miękkich magnetycznie. Przegląd Elektrotechniczny, 97(1), 136-139. Retrieved from: http://pe.org.pl/articles/2021/1/26.pdf