Przewodnictwo

Zjawisko fizyczne polegające na przeprowadzaniu prądu albo ciepła przez substancje lub ciała fizyczne (Wielki słownik języka polskiego).

Zjawisko przepływu prądu elektrycznego przez ośrodek pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego (Internetowa Encyklopedia PWN).
Ze względu na wartość przewodności elektrycznej właściwej σ ciała dzielą się na: przewodniki (σ > 106 Ω–1 · m–1), półprzewodniki (10–8 < σ < 106 Ω–1 · m–1) i izolatory (σ < 10–8 Ω–1 · m–1 ). Przewodnictwo elektryczne ciał zależy m.in. od temperatury, natężenia pola magnetycznego, ciśnienia zewnętrznego, oświetlenia. W przewodnikach będących ciałami stałymi przewodnictwo elektryczne jest wynikiem istnienia gazu elektronowego; w półprzewodnikach nośnikami prądu elektrycznego są elektrony i dziury, których koncentracja w pasmie przewodnictwa i pasmie walencyjnym (pasmowa teoria ciała stałego) zależy od typu półprzewodnika (od defektów sieci krystalicznej oraz domieszek donorowych i akceptorowych; donor, akceptor); w zależności od rodzaju nośników decydujących o przewodnictwie rozróżnia się przewodnictwo elektryczne dziurowe lub elektronowe. W cieczach (elektrolitach) przewodnictwo elektryczne jest uwarunkowane istnieniem jonów, powstałych w wyniku dysocjacji cząsteczek elektrolitu, w gazach zaś — ruchem jonów i elektronów (wyładowanie elektryczne) (Internetowa Encyklopedia PWN).

Źródła:

Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/16649/przewodnictwo/1906694/w-fizyce

Internetowa Encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/przewodnictwo-elektryczne;3963712.html