Rynek Finansowy
rynek, na którym w danej gospodarce przeprowadzana jest wymiana kapitału i kredytu, umożliwiająca międzysektorowy przepływ środków pozwalających podmiotom mającym przejściowy deficyt na czasowe pozyskanie środków, a podmiotom mającym wolne środki – na ich czasowe korzystne zagospodarowanie.”
Rynek finansowy funkcjonuje w czterech płaszczyznach: przedmiotowej, podmiotowej, funkcjonalnej i mieszanej. Głównym punktem płaszczyzny przedmiotowej jest przedmiot obrotu inaczej mówiąc wartość, która jest przedmiotem zainteresowania uczestników. W płaszczyźnie podmiotowej wywiera nacisk na podmiotowy element rynku. W ramach trzeciej płaszczyzny czyli funkcjonalnej rynek kładzie nacisk na charakter i przebieg transakcji. Natomiast w pojęciu mieszanym rynek finansowy traktowany jest kompleksowo jako ogół przedmiotów.
Transakcje odbywające się pomiędzy podmiotami gospodarczymi wywołują ciągły ruch pieniądza. W gospodarkach wolnorynkowych obieg pieniądza odbywa się głównie przez systemy finansowe. Owe systemy nie tylko rozliczają zawierane transakcje, ale umożliwiają także finansowanie działalności gospodarczej i powstałych deficytów budżetowych.
Analizę istoty dobra wspólnego ujmowanego w perspektywie rynku finansowego rozpocząć należy od charakterystyki tego rynku. Powszechnie wydaje się, że pojęcie rynku finansowego nie budzi większych kontrowersji. Jest on czymś oczywistym, nierozerwalnym elementem współczesnego krajobrazu gospodarczego, pełniącym określone funkcje. Sprawa komplikuje się jednak w sytuacji, gdy konieczne jest określenie zakresu definicyjnego pojęcia „rynek finansowy”, co ma fundamentalne znaczenie z punktu widzenia tworzenia i stosowania prawa go dotyczącego. Prawodawca bowiem, wprowadzając określone prawa i obowiązki dotyczące szeroko rozumianych uczestników tego rynku (a więc zarówno instytucji finansowych oraz osób nimi zarządzających, jak i konsumentów usług przez te instytucje oferowanych), musi zakreślić pole swojej ingerencji.
Do najczęściej wymienianych w literaturze funkcji rynku finansowego zalicza się: funkcję pośrednictwa, funkcję kumulacji kapitałów, funkcję rozliczeniową, a także funkcję zarządzania aktywami i pasywami. O istocie wyodrębnienia wymienionych przykładowych funkcji świadczy fakt, że są one uwzględniane przez prawodawcę w procesie prawotwórczym dotyczącym rynku finansowego. Za przykład posłużyć mogą regulacje w zakresie norm ostrożnościowych, których znaczenie dla funkcjonowania banków wynika z ich roli w procesie zarządzania aktywami i pasywami oraz potencjalnego ryzyka z tym związanego.
⠀ TOMASZ NIEBORAK