Natężenie oświetlenia
Podstawowa wielkość fotometrii wizualnej określana przez stosunek strumienia świetlnego padającego na oświetloną powierzchnię do wielkości tej powierzchni (Internetowa Encyklopedia PWN).
Jednostką jest luks (lx); n.o. jest jednym z gł. czynników decydujących o dobrym widzeniu; ze względu na bezpieczeństwo i higienę pracy duże znaczenie ma możliwie największa równomierność oświetlenia; odpowiednikiem n.o. w fotometrii fiz. jest energetyczne n.o., którego jednostką jest W/m2 (Internetowa Encyklopedia PWN).
Zapewnienie równomiernego natężenie oświetlanej powierzchni pomiarowej wywołane strumieniem świetlnym z pojedynczego emitera determinuje stopień zmieszania układów wieloemiterowych, rozmieszczonych równomiernie na powierzchni czoła prowadnicy (zachowując stałą odległości od osi symetrii toru). Realizacja takiej funkcji skutkuje wydłużeniem toru optycznego, co przekłada się bezpośrednio na sprawność całego układu oraz wprowadza większe odkształcenia widma w wyniku nieliniowej tłumienności materiału prowadnicy (Prorok, M., & Zajkowski, M.).
Internetowa Encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/natezenie-oswietlenia;3946079.html
Prorok, M., & Zajkowski, M. (2017). Modelowanie rozkładu natężenia oświetlenia na powierzchni prowadnicy optycznej współpracującej z luminoforem. Poznan University of Technology Academic Journals. Electrical Engineering. Retrieved from: https://yadda.icm.