Przewodnik

1. fiz.
substancja lub ciało fizyczne przeprowadzające prąd albo ciepło.
2.ciało, substancja zdolne do przewodzenia ciepła lub prądu elektrycznego; też: ciało dobrze przewodzące prąd elektryczny w warunkach normalnych.

Przewodniki, fiz. ciała dobrze przewodzące ciepło (przewodniki cieplne) lub prąd elektryczny (przewodniki elektryczne) w warunkach normalnych (temperatura 0°C, ciśnienie 1013,25 hPa).
Dobrymi przewodnikami ciepła są metale (przewodność cieplna). W wypadku przewodników elektrycznych, zależnie od mechanizmu przewodzenia rozróżnia się: przewodniki pierwszego rodzaju (np. metale i grafit) — nośnikami ładunku elektrycznego są elektrony mogące się przemieszczać swobodnie między jonami sieci krystalicznej, prąd elektryczny w zasadzie nie wywołuje w nich żadnych zmian chemicznych ani nie zmienia ich masy; przewodniki drugiego rodzaju (np. zjonizowane gazy i elektrolity, sole w stanie ciekłym, roztwory soli, kwasów, zasad) — nośnikami ładunku elektrycznego są w nich jony dodatnie i ujemne; szczególnym rodzajem przewodnika jest gorąca plazma odznaczająca się bardzo dobrym przewodnictwem elektrycznym. Wielkością charakteryzującą makroskopowe właściwości przewodników jest przewodność elektryczna właściwa (konduktywność).

Źródła:

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego https://sjp.pwn.pl/szukaj/przewodnik.html

Internetowa encyklopedia PWN https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/przewodniki;3963719.html