Drgania
fiz. okresowe lub prawie okresowe zmiany stanu układu fiz. (np. wahadła, struny, obwodu elektr.), zachodzące dokoła pewnego położenia równowagi pod wpływem dostarczonej do układu energii.
Czas potrzebny do wykonania jednego cyklu drgań nazywa się okresem drgań. Ze względu na rodzaj układu drgającego najczęściej wyróżnia się drgania mechaniczne (okresowe zmiany prędkości i położeń ciał w rozpatrywanym układzie) i drgania elektryczne (okresowe lub prawie okresowe zmiany napięcia i natężenia prądu elektr. w obwodzie elektr.). Spośród drgań okresowych największą rolę odgrywają drgania proste, czyli harmoniczne (sinusoidalne), podczas których pewna wielkość fiz.
A charakteryzująca drgania zmienia się w czasie t wg wzoru: A = A0 sin (ωt + φ0), gdzie A0 — amplituda, ω — częstość kątowa, φ0 — faza początkowa. Przykładem drgań harmonicznych jest ruch wahadła mat. przy niewielkich wychyleniach od położenia równowagi. W przypadku układów mech. o jednym stopniu swobody drgania harmoniczne zachodzą wtedy, gdy siła działająca na punkt drgający jest skierowana do punktu będącego położeniem równowagi i jest proporcjonalna do odległości punktu drgającego od tego punktu.
Każde drganie harmoniczne o okresie T daje się rozłożyć na sumę drgań harmonicznych o częst. 2πn/T, gdzie n = 0, 1, 2, ... (szereg Fouriera). Drgania prawie harmoniczne, w których jedna (lub więcej) spośród wielkości A0, ω i φ0 jest wolnozmienną (w porównaniu z okresem drgań T = 2π/ω) funkcją czasu, zw. są drganiami modulowanymi (modulacja odpowiednio amplitudy, częstości lub fazy). Drgania, których amplituda maleje w miarę upływu czasu, zw. są drganiami gasnącymi.
Internetowa encyklopedia PWN https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/drgania;3894261.html