Magnetyzm

fiz.
zjawisko polegające na wzajemnym przyciąganiu się obiektów materialnych

W atomie każdy elektron porusza się po swojej orbicie. Poruszające się w ten sposób elektrony tworzą pętle z prądem, a więc dipole magnetyczne, ponadto elektron ma własny moment magnetyczny. Wypadkowy moment magnetyczny danego atomu jest sumą wektorową momentów magnetycznych (μ) poszczególnych dipoli. Wypadkowy moment dipolowy niektórych atomów jest równy zero oraz że typowe wartości niezerowych momentów dipolowych są rzędu 10^-23 Am2
Próbka materii zawiera w przybliżeniu 1026 atomów i jonów, z których każdy posiada własny moment magnetyczny. Bez zewnętrznego pola magnetycznego dipole magnetyczne są zorientowane przypadkowo – jednakowe ich liczby zwrócone są ku górze i dołowi, w lewo i prawo itd. W konsekwencji wypadkowy moment magnetyczny tejże próbki równa się zero. Jednakże po umieszczeniu próbki w polu magnetycznym dipole będą dążyć do ustawienia się wzdłuż linii tego pola. Sposób tego ustawienia określa zachowanie się próbki w polu magnetycznym. Na tej podstawie materię dzielimy na paramagnetyczną, ferromagnetyczną lub diamagnetyczną.

Źródła:

MATYKIEWICZ https://magnesy.net/slownik-indukcja-magnetyczna-b.html

Wielki słownik języka polskiego https://www.wsjp.pl/index.php?id_hasla=60053&id_znaczenia=5218504&l=16&ind=0