Indukcja magnetyczna

1.podstawowa wielkość opisująca pole magnetyczne
2. wytwarzanie prądu elektrycznego lub pola magnetycznego

Wartość indukcji magnetycznej B może być wyrażona jako stosunek siły F działającej na przewodnik z prądem w polu magnetycznym do natężenia prądu I w tym przewodniku i jego długości l.
Jednostką indukcji magnetycznej w układzie SI jest Tesla [T]; indukcja jest równa 1 T w takim polu magnetycznym, w którym siła 1 N działa na przewodnik o długości 1 m, gdy natężenie prądu w tym przewodniku wynosi 1 A. W układzie CGS indukcję magnetyczną wyrażamy w Gaussach [Gs].
1 Tesla = 10.000 Gauss
Wzajemne położenie wektorów indukcji B, siły F oraz kierunku prądu I okręsla się na podstawie reguły Fleminga (reguły trzech palców).
Indukcję magnetyczną można również wyrazić (dla prądów konwekcyjnych) jako siłę F działającą na poruszający się prostopadle do wektora indukcji z prędkością V ładunek elektryczny q

Źródła:

Internetowa encyklopedia PWN https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/indukcja-magnetyczna;4652991.html

Wielki słownik języka polskiego https://www.wsjp.pl/index.php?id_hasla=38208&id_znaczenia=4321673&l=11&ind=0