Temperatura
1.skalarna wielkość fizyczna, jeden z parametrów określających stan układu termodynamicznego.
2. wielkość fizyczna wskazująca stopień nagrzania czegoś
Dla układów pozostających ze sobą w równowadze termicznej (cieplnej) temperatura przyjmuje tę samą wartość (zerowa zasada termodynamiki; termodynamiki zasady); jeżeli układy będące w kontakcie termicznym mają różne temperatury, to układ o temperaturze wyższej przekazuje energię układowi o temperaturze niższej (następuje wyrównanie temperatur); stanowi to podstawę termometrii (termometr), w której miarą temperatury ciała jest zmiana właściwości ciała wzorcowego (tzw. właściwości termometrycznej) znajdującego się w kontakcie termicznym z ciałem badanym; tak określona temperatura jest w termodynamice nazywana temperaturą empiryczną. Wartość temperatury przypisana danemu stanowi układu zależy od wyboru skali temperatury (temperatury skale). Druga zasada termodynamiki umożliwia wprowadzenie temperatury empirycznej, niezależnej od ciała wzorcowego, zwanej temperaturą termodynamiczną (bezwzględną). Zgodnie z tą zasadą stosunek temperatur termodynamicznych dwu ciał θ1/θ2 wiąże się ze sprawnością η odwracalnego obiegu Carnota, przeprowadzonego między tymi ciałami, wzorem: θ1/θ2 = 1 − η. W klasycznej fizyce statystycznej temperaturę termodynamiczną interpretuje się jako miarę średniej energii kinetycznej ruchu cząstki: Ekin = 3/2(kBT).
Jednostkami temperatury są (w zależności od skali) m.in.: kelwin K (układ SI), stopień Celsjusza °C, stopień Fahrenheita °F. Temperaturę układu można mierzyć metodą stykową, w której czujnik przyrządu pomiarowego jest w kontakcie z badanym układem (np. za pomocą termometru, termoelementu i termistora) lub metodą bezstykową (za pomocą pirometru, radiometru).
Z obniżeniem temperatury następuje zmniejszanie się ruchliwości dyslokacji. Zjawisko to wiąże się ze spadkiem, przy obniżonych wartościach temperatury, zdolności poruszania się atomów w sieci, których ruchy drgające całkowicie ustają w temperaturze 0 K. W niskiej temperaturze przełom kruchego pęknięcia jest przeważnie transkrystaliczny, co świadczy o większej wytrzymałości granic ziaren
w tych warunkach. Gdy temperatura jest podwyższona, przełom jest najczęściej międzykrystaliczny, ponieważ ze wzrostem wartości temperatury wytrzymałość na rozciąganie granic ziaren zmniejsza się szybciej niż wytrzymałość dla metalu litego, rozpatrywana jako wartość uśredniona. Powyżej zakresu temperatury przejścia od właściwości ciągliwych do właściwości kruchych metalu następuje wzrost ciągliwości.
Internetowa encyklopedia PWN https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/temperatura;3986322.html
Wielki słownik języka polskiego https://www.wsjp.pl/index.php?id_hasla=12830&id_znaczenia=1961076&l=25&ind=0