Język w Reklamie

Nie jest tak ważny jak obraz i jest traktowany wyłącznie jako środek zachęty do kupna towaru. Z tego względu rozwija tylko dwie funkcje wypowiedzi: fatyczną i perswazyjną, znacznie redukując inne. Prawie nic nie wyraża poza ogólnym konsumpcyjnym entuzjazmem (ten też służy perswazji, bo dobrze usposobiony klient kupuje łatwiej) i niemal nie powiadamia o rzeczywistości. Wszystkie komunikaty reklamowe mają podobną treść: kup... (tu nazwa produktu), za to perfekcyjnie zwracają na siebie uwagę i przekonują, przy czym strategie zmieniają się w czasie i są zależne od przewidywanych odbiorców (Bartoszcze, R., Bauer, Z., Chudziński, E., DuVall, M., Dziki, S., Fischer, B., ... & Wolny-Zmorzyński, K.).
Przy nawiązaniu kontaktu z ewentualnym klientem ważne są: odpowiednia etykieta językowa (np. bezpośrednie zwracanie się przez „ty”), wyróżnienie się komunikatu na tle podobnych (np. przez zaskoczenie nietypową grą słowną, jak wykorzystanie homonimów – Palę Sobie to jednocześnie przywołanie nazwy produktu i utarty zwrot, lub dowcipu językowego), mówienie j. adresata uzyskane przez stylizację (np. na slang młodzieżowy, jeśli produkt jest oferowany nastolatkom), sugestia nawiązania kontaktu osobistego przy jednoczesnym szerokim kręgu przewidywanych odbiorców („Naj” dla każdej z nas). Komunikat reklamowy winien następnie być zapamiętany, czemu służy przede wszystkim melodyka jego brzmienia (uzyskana np. za pomocą instrumentacji głoskowej i rytmu – Sałaty z Salinas) lub budowanie skojarzeń z powszechnie znanymi elementami kultury (Bartoszcze, R., Bauer, Z., Chudziński, E., DuVall, M., Dziki, S., Fischer, B., ... & Wolny-Zmorzyński, K.).

Źródła:

⠀ 1. Bartoszcze, R., Bauer, Z., Chudziński, E., DuVall, M., Dziki, S., Fischer, B., ... & Wolny-Zmorzyński, K. (2006). Słownik terminologii medialnej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS. Retrieved from: https://docer.pl/doc/xv