Leksykografia

Dziedzina wiedzy zajmująca się zasadami tworzenia i publikowania słowników językowych (Wielki słownik języka polskiego).
Jako samodzielna dyscyplina nauk. wyodrębniła się w połowie XX w., wcześniej traktowana jako zbiór umiejętności prakt.; do twórców l. teoretycznej należą m.in.: L. Szczerb, J. Cassares, G. Devoto, R.W. Chapman, R. Halling, W. von Wartburg, W. Doroszewski; zakres badawczy l. obejmuje metodologię gromadzenia, porządkowania i opracowywania materiału językowego, typologię słowników, teorię słownika jako formy przedstawienia materiału językowego; w leksykografii świat. do najbardziej znanych należą słowniki: ang. Oxford Dictionary i amer. Webstera, ros. W.I. Dala i Akad. Nauk ZSRR, niem. słownik Grimmów, fr. słowniki Littrégo i Larousse’a (Internetowa encyklopedia PWN).

Źródła:

⠀ 1. Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/58948/leksykografia/5162812/dziedzina-wiedzy

⠀ 2. Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/leksykografia;4008993.html