Ironia

Wyrażanie pewnego znaczenia w ten sposób, że mówi (pisze się) się coś odwrotnego, a odbiorca z doboru słów, a także np. z barwy głosu ma wywnioskować, co w rzeczywistości myśli nadawca. (Wielki słownik języka polskiego).
Kategoria estetyczna. Ukształtowana w kulturze staroż. Grecji (ironia sokratejska), występująca w różnych funkcjach (satyr., jako forma dowcipu, drwina); i. romant. wyrażała się w przekonaniu o całkowitej suwerenności aktu twórczego. (Internetowa encyklopedia PWN.)

Źródła:

⠀ 1. Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/40903/ironia

⠀ 2. Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/ironia;4011245.html