Deskryptywizm

Wychodząc od teorii ogólnej zajmuje się teoretycznymi podstawami opisu języków poprzez selekcję kategorii i jedno-stek językowych przeznaczonych do tego celu, badania te prowadzone są w określonym czasie. Cechą jego jest umieszczenie go w okr. Czasie (ter. Lub przeszł.)
Językoznawstwo opisowe w sposób możliwie ścisły opisuje różne systemy języków naturalnych (np. dystrybucjoniści) (Izert, M., & Pachocińska, E).
Deskryptywizm (Amerykańska szkoła strukturalistyczna) to kierunek badawczy w językoznawstwie. Szczytowy moment jego rozwoju to lata 30 i 40. Na ukształtowanie tego kierunku wpłynęła potrzeba opisania dużej liczby języków Indian Amerykańskich, oraz behawioryzm(obserwowanie zachowań, wpływ czynników zewnętrznych). Za właściwego twórcę i klasyka tej szkoły uważa się L.Bloomfielda (inni to F.Boas i E.Sapir)
Założenia:
- język należy opisywać jako część zachowania się człowieka w kategoriach bodźców i reakcji.
- znaczenie danego wyrażenia językowego= sytuacja w której użytkownik danego języka je wypowiada+ reakcja odbiorcy.
- Bloomfield uważał, że na obecnym etapie rozwoju nauki tego typu badania są jeszcze niemożliwe i dlatego semantyka musi być ograniczona do minimum,tzn. do badania , czy określone formy językowe mają różne znaczenia.

Źródła:

⠀ 1. Sait

⠀⠀ 2. Izert, M., & Pachocińska, E. (1998). Wstęp do językoznawstwa ogólnego. Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii. Instytut Romanistyki. Retrieved from: http://irom.wn.uw.edu.pl/wp-content/uploads/2019/10/SKRYPT_WJ_Izert_Pachoci%C5%84ska.pdf

⠀ 3. Sait