Asonans (Asonacja)

Rym niedokładny, w którym samogłoski są identyczne, a spółgłoski się różnią (Wielki słownik języka polskiego).
Asonans to odmiana rymu niedokładnego, w którym współbrzmienie obejmuje jedynie samogłoski. „Np. nieba”/„wierna”, „gasł”/„sad”; charakterystyczny dla średniow. poezji fr. i hiszp.; później ustąpił na rzecz rymu ścisłego (dokładnego). Często stosowany we współcz. wierszu wolnym . (Internetowa encyklopedia PWN).

Źródła:

⠀ 1. Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/52377/asonans

⠀ 2. Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/asonans;3871719.html