Anafora

Zjawisko polegające na odsyłaniu wstecz na linii tekstu przez określone wyrażenia (np. zaimek odsyłający do użytego wcześniej rzeczownika), warunkujące spójność tworzonego tekstu (Wielki słownik języka polskiego).
Powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kilku kolejnych zdań, członów składniowych, wersów, strof. Stosowana w poezji, oratorstwie i prozie poet., zaliczana do figur retorycznych. (Internetowa encyklopedia PWN).
Anafora wiąże ze sobą dwa wyrażenia: anaforyzowane i anaforyczne, występujące bądź w tym samym zdaniu, bądź w różnych zdaniach należących do jednego wypowiedzenia wielozdaniowego, określanego jako tekst spójny (Banasiak, J. L.).

Źródła:

⠀ 1. Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/47772/anafora/5147015/powtorzenie

⠀ 2. Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/anafora;3868993.html

⠀ 3. Banasiak, J. L. (2018). Kilka uwag o formalizacji argumentu propozycjonalnego pCaus w zdaniach z przyimkowymi kauzatywnymi wyrażeniami predykatywnymi w języku bułgarskim. Slavia Meridionalis, (18), 1-10. Retrieved from: https://www.ceeol.com/search/art