Okolicznik

W tradycyjnym opisie gramatycznym: część zdania, która określa okoliczności danej czynności, procesu lub sytuacji. (Wielki słownik języka polskiego).
Część zdania pozostająca w związku przynależności z orzeczeniem i określająca znaczeniowo okoliczności, w których odbywa się akcja orzeczenia: miejsce, czas, przyczynę, cel, warunek. Stąd o. miejsca, czasu itd. (Internetowa encyklopedia PWN.).
Komunikatywna funkcja okolicznika dotyczy zaś właściwości czynności lub stanu, „czyli tzw. okoliczności, której znak językowy powiadamia, że ta czynność lub stan trwają jakoś, kiedyś, gdzieś, z jakiegoś powodu, w jakimś celu, w jakiejś mierze, a jakimś skutkiem. (Gębka-Wolak, M., & Moroz, A.).

Źródła:

⠀ 1. Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/41501/okolicznik

⠀ 2. Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/okolicznik;3950485.html

⠀ 3. Gębka-Wolak, M., & Moroz, A. Dydaktyka akademicka wobec problemu odróżniania członów zdania (na przykładzie dopełnienia i okolicznika). Retrieved from: https://www.academia.edu/download/58389938/Bialystok_Gebka_Moroz_wyslany_czerwiec_2014.pdf