Wykrzyknik

Nieodmienna część mowy wyrażająca zawołanie, rozkaz, stan emocjonalny lub intelektualny, mogąca stanowić samodzielną wypowiedź, ale niewchodząca w związki z innymi częściami zdania. (Wielki słownik języka polskiego.).
Wykrzykniki, interiekcje, nieodmienne wyrazy, pozbawione treści pojęciowej, tworzące wypowiedzi samodzielne lub wstawione między człony zdania. Tworzące wypowiedzi samodzielne lub wstawione między człony zdania. Służą do wyrażania stanów uczuciowych, naśladowania odgłosów, np.: och, oj, nuże, bęc. (Internetowa encyklopedia PWN.).

Źródła:

⠀ 1. Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/74513/wykrzyknik/5189117/czesc-mowy

⠀ 2. Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/wykrzykniki;3998837.html