Partykuła

Nieodmienny wyraz lub nieodmienna część wyrazu, których funkcją jest modyfikowanie treści jakiegoś innego wyrazu lub zdania. (Wielki słownik języka polskiego).
Nieodmienna część mowy pełniąca w zdaniu funkcję pomocniczą; nadaje wyrazom lub całemu zdaniu swoisty odcień znaczeniowy lub zabarwienie uczuciowe. (Internetowa encyklopedia PWN.)
Partykułami są m.in.: no, to, -że, -li, by, czy, niech, nie, np. zrób no!, znaszli?, dajże, niech pisze, czy pamiętasz, że. (Internetowa encyklopedia PWN.)
Partykuła to operator metatekstowy, otwierający jedną pozycję dla rematu wypowiedzenia, nienacechowaną gramatycznie ani semantycznie; współwystępujący z wyrażeniami wypełniającymi tę pozycję, ale niewchodzący z nimi w zależność syntaktyczną; niewchodzący samodzielnie na pozycje otwierane przez jednostki innych klas gramatycznych; komentujący remat wypowiedzenia (dorematyczny). (Piasecka, M.).

Źródła:

⠀ 1. Wielki słownik języka polskiego. Retrieved from: https://wsjp.pl/haslo/podglad/66500/partykula/5175354/czesc-mowy

⠀ 2. Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/partykula;3954666.html

⠀ 1. Piasecka, M. (2020). PARTYKUŁY W NAUCZANIU JĘZYKA POLSKIEGO JAKO OBCEGO NA POZIOMIE A1. NA MATERIALE PODRĘCZNIKÓW I SŁOWNIKÓW PRZEZNACZONYCH DLA UCZĄCYCH SIĘ JĘZYKA POLSKIEGO JAKO OBCEGO. Poradnik Językowy, (03), 49-59. Retrieved from: https://www.ceeo