Technologie informacyjno-komunikacyjne (TIK )

to kombinacja przemysłów produkcyjnych i usług, obejmujących przekaz i udostępnianie danych oraz informacji metodami elektronicznymi.

Definicja, wykorzystująca międzynarodowe standardy klasyfikacji działań została uznana za pierwszy krok do przeprowadzenia pomiarów i szacunków tego sektora oraz przygotowania charakteryzujących go wskaźników. Oprócz tej definicji, w OECD wprowadzono dodatkowe uściślenia obejmujące doprecyzowanie i rozróżnienie działalności przemysłowej w sektorze od usług świadczonych przez sektor.
W sferze produkcji, produkty powinny: 1) spełniać funkcję przetwarzania informacji lub komunikacji, co obejmuje przekaz i udostępnianie; 2) wykorzystywać przetwarzanie elektroniczne do wykrywania, mierzenia i/lub nagrywania zjawisk fizycznych lub kontroli procesów fizycznych. Natomiast w przypadku przemysłów usługowych, produkt może być uznany za usługę w sferze KT, jeśli umożliwia informowanie, przetwarzanie i komunikowanie, do czego powinno się wykorzystywać środki elektroniczne. W obu przypadkach precyzuje się, jakiego rodzaju produkty i usługi mogą tu być brane pod uwagę, co określono na podstawie dokumentu ISIC Rev. 3

Źródła:

⠀ ŻUKROWSKA, Katarzyna. Technologie informacyjno-komunikacyjne (TIK) jako czynnik sprzyjający umiędzynarodowieniu gospodarki światowej i tworzący impulsy rozwojowe. Studia Ekonomiczne, 2018, 372: 161-181. Retrieved from https://ceo.org.pl/sites/default/file