Idiolekt

Język pojedynczego użytkownika w danym okresie rozwoju tego użytkownika; termin idiolekt jest używany w dialektologii, a także w gramatyce generatywnej.

Język jednostki, indywidualne cechy mowy danej osoby związane z jej pochodzeniem, wykształceniem, zawodem, tradycjami środo‑ wiskowymi, upodobaniami stylistycznymi itp.’; oraz w literaturoznawstwie, gdzie idiolekt rozumie się jako: ‘język danego utworu literackiego’.
Całość językowej kompetencji jednostki mówiącej, czyli ogół wiedzy i umiejętności, które pozwalają jej konstruować wypowiedzi.
Jak słusznie zauważa H. Borek, pełny opis idiolektu jest nie‑ możliwy – nawet jeśli mamy dostęp do konkretnych wypowiedzi, to cała kompetencja językowa i komunikacyjna jest poza zasięgiem obserwacji badacza. Dość obrazowe jest porównanie tego zjawiska do czarnej skrzynki, w której znamy wejścia w postaci znajomości norm języka ogólnego, jakim posługuje się dana osoba oraz wyjścia w postaci jej wypowiedzi, ale wszystko to, co dzieje się pomiędzy, pozostaje zagadką.