Kompetencja Komunikacyjna

Umiejętność posługiwania się językiem odpowiednio do sytuacji społecznej i cech odbiorcy; wraz z kompetencją językową, tj. zdolnością do posługiwania się danym językiem, kompetencja komunikacyjna tworzy wiedzę językową człowieka.

Kompetencją komunikacyjną nazywa się zdolność użytkownika języka do zdobycia i przekazania informacji w mowie i w piśmie w sposób poprawny i odpowiedni do danej sytuacji.
Z jednej strony jest jasne, że – chcąc osiągnąć poziom kompetencji komunikacyjnej zbliżony do rodzimego użytkownika – cudzoziemcy muszą opanować struktury gramatyczne, leksykę i sprawność pragmatyczną niezbędną w codziennych sytuacjach. Inaczej trudno oczywiście mówić o znajomości języka na danym poziomie biegłości. Tę właśnie znajomość słownictwa, form i struktur mają między innymi za zadanie sprawdzać egzaminy certyfikatowe.

Źródła:

⠀⠀ 1. Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/kompetencja-komunikacyjna;3924602.html

⠀⠀ 2. Janowska, I. (2015). Kompetencja komunikacyjna a glottodydaktyka. LingVaria, (20), 41-56. Retrieved from: https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/bitstream/handle/item/17710/janowska_kompetencja_komunikacyjna_a_glottodydaktyka_2015.pdf?sequence=1&isAllowed=y

⠀⠀ 3. Grzegorzewska, A. (2022). Komunikacyjna rola przedogródka, czyli rzecz o ludowej wizji świata. In Strategie komunikacyjne i procesy twórcze;. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. Retrieved from: https://dspace.uni.lodz.pl/handle/11089/40465