Fraktal

odzaj figury geometrycznej, płaskiej lub przestrzennej, zazwyczaj charakteryzującej się własnością samopodobieństwa — małe fragmenty fraktala, oglądane w odpowiednim powiększeniu, wyglądają tak samo jak obiekt pierwotny.

Charakteryzuje ją swoista regularność w nieregularności — stopień tej regularności jest określony liczbą niecałkowitą (wymiar fraktalny). Fraktale mają swoje pierwowzory w świecie fizycznym; są nimi krzywe i powierzchnie ilustrujące wszelkie przypadkowe nieregularności: ruchy Browna, wahania cen giełdowych, różnorodne kształty płatków śniegu, zakręty linii brzegowych i in.; do badań matematycznych wprowadził je 1975 B. Mandelbrot.

Źródła:

⠀ Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/fraktal;3902416.html