Ethernet

zbiór reguł komunikacji (protokół komunikacyjny) w lokalnej sieci komputerowej, oprac. przez firmę Xerox w latach 70. i zatwierdzony 1980 jako norma IEEE 802.3.

Cechą charakterystyczną sieci ethernetowej jest brak scentralizowanego układu udzielającego pozwolenia na transmisję. Węzły sieci są wyposażone w specjalne karty sieciowe (zw. też adapterami sieciowymi), pośredniczące między nimi a okablowaniem sieciowym. Są one grupowane w tzw. segmenty; każdy węzeł ma jednoznaczny w skali świata 6-bajtowy numer, określony przez producenta adaptera sieciowego; pakiet nadawany przez dowolny węzeł dociera do wszystkich węzłów dołączonych do tego samego segmentu, przy czym jest przez wszystkie węzły o numerach innych niż numer adresata ignorowany; taki mechanizm uniemożliwia proste zapewnienie poufności transmisji. Efektywne korzystanie z łączy zapewnia wszystkim stacjom danej sieci tzw. protokół dostępu rywalizacyjnego z nasłuchem (CSMA/CD, ang. Carrier-Sense Multiple Access with Collision Detection) — każdy węzeł sieci prowadzi ciągły nasłuch swojego segmentu łącza i może rozpocząć nadawanie wówczas, gdy żadna inna stacja nie nadaje; jednoczesne rozpoczęcie nadawania przez kilka węzłów oznacza kolizję i natychmiastowe przerwanie przez nie nadawania, a ponowna próba nadawania następuje po losowo wyznaczonym czasie.

Źródła:

⠀ Internetowa encyklopedia PWN. Retrieved from https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Ethernet;3898862.html